عصرزاگرس/دکتر امیررضا بهره بر؛ امروزه متوسط مصرف آب سالیانه در ایران حدود ۹۶ ملیارد مترمکعب می باشد. رقمی که حدودا ۸ درصد بیشتر از کل منابع آب تجدید پذیر در ایران می باشد یعنی ۸۹ ملیارد مترمکعب و یا حدودا ۸۰ درصد بیشتر از سطح آستانه کمبود آب کشور یعنی حدود ۵۳ ملیارد مترمکعب.
راهکارهایی عملی که قادر خواهند بود به ایران در حل بحران شدید آب کمک کنند را می توان به صورت زیر بیان کرد:
۱- کمک به بهره وری آب ( مانند: مدرن سازی آبیاری، توسعه گلخانه و بهینه سازی الگوی کشت)
۲- توقف اختیاری برخی از فعالیت ها با مصرف بالای آب.
اگرچه سیستم های آبیاری مدرن می توانند میزان قابل توجهی از صرفه جویی در سطح مزرعه را به همراه داسته باشند اما تاثیر کلی آنها در کاهش استفاده از آب در حوضه نسبتا کم است. علاوه بر این کمتر از نیمی از اراضی آبی(حدودا ۲۵ درصد کل اراضی کشور) در ایران برای چنین تحولی مناسب ارزیابی نشده اند. بنابراین میزان آبی که از طریق مدرن سازی آبیاری در ایران صرفه جویی کرد حدود ۷ ملیارد مترمکعب است. که در مقایسه با مقادیر بسیار بالایی که جهت مقابله با بحران آب باید با آن دست و پنجه نرم کنیم حدود ۴۴ ملیارد مترمکعب بسیار ناچیز خواهد بود. پس نشان می دهیم که هزینه های سالانه سازگاری با کمبود آب در ایران از طریق کوچک کردن بخش کشاورزی حدودا ۲۵ ملیارد دلار یا حداکثر ۵.۵ درصد از تولید ناخالصی داخلی پیش بینی شده برای آینده کشور می باشد.
موارد زیر را پیش بینی میکنم:
۱- به منظور جبران کسری تولیدات مواد غذایی در داخل کشور، به طور تقریبی، ایران ناچار به صرف هزینه سالانه معادل ۳۰۰ دلار دیگر، به ازای هر فرد برای واردات مواد غذایی می باشد.
۲- سیاست گذاران باید از شعارهایی همچون خودکفایی غذایی صرف نظر کنند، زیرا که این امر با توجه به منابع طبیعی اندک و دسترسی محدود به فناوری در ایران، فقط بار سنگینی بر دوش محیط زیست و نسل های آینده خواهد داشت. در اصل تمرکز باید بر اساس اطمینان از امنیت غذایی کشور، بدون دغدغه در خصوص منشا تولید آن باشد. علاوه بر این، سیاست های جمعیتی موافق افزایش کلی نرخ باروری (رشد جمعیت که در حال حاضر نزدیک به سطح جایگزینی است) باید مورد بازنگری قرار گیرند.
۳- کارشناسان باید تلاش خود را صرف ایجاد یک چار چوب مفید و اساسی به منظور مدیریت آب نمایند، که این چارچوب شامل یک گزارش تفصیلی از میزان آب در دسترس و مجموعه های از قوانین عادلانه و اقتصادی موجود را به روشنی و صادقانه برای مردم و سیاست گذاران توضیح دهند و از سیاست های پوپولیستی(به عنوان مثال حفظ نجات هر دو مورد؛ کشاورزی و آب امکان پذیر است)، یا بحث هایی بی محتوا همچون بحران آب در مقابل ورشکستگی اجتناب کنند.
دیدگاه های مردم